Web Analytics Made Easy - Statcounter

همشهری آنلاین - مریم قاسمی: کوره‌های آجرپزی سنتی نام‌های دیگری هم دارند؛ مثلا آجرپزی کوره‌ای و یا دستی که استفاده از آن در ایران قدمت زیادی دارد. معروف‌ترین بنای آجری باستانی ایران، طاق کسری است. تاریخچه تولید و ساخت آجر به روش سنتی و دستی به حدود ۷ هزار سال قبل بازمی‌گردد. دوره‌ای که از این آجرها ابتدا در ساخت کاخ‌ها، عبادتگاه‌ها و بعدها در احداث مدرسه‌ها، مسجدها و دیگر ساختمان‌ها استفاده می‌کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در تهران امروز از این صنعت سنتی چند هزارساله، به‌ جز نقاطی در اطراف تهران، هیچ اثری برجای نمانده ‌است. بسیاری از این کوره‌های آجرپزی از سال ۱۳۵۶ به‌بعد یکی‌یکی خاموش شدند، اما هنوز در محدوده مناطق ١٨ و ١٩ چندتایی از آن کوره‌های آجرپزی با دودکش‌های بلند دیده می‌شود. ارتفاع این دودکش‌ها تا ٣٠ متر می‌رسد.

    قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

اینجا را هنوز با کوره‌هایش می‌شناسند

شهرک گلدسته و شمس‌آباد از محله‌های قدیمی‌ حاشیه تهران در محدوده منطقه١٨ است. آنچه در این نقاط بیش از هر چیز دیگری به چشم می‌آید، دودکش‌های بلند و گودهای بزرگ کوره‌های آجرپزی در این محله‌هاست که به عنوان نماد تاریخی تهران قدیم خودنمایی می‌کنند. میل‌های کوره‌های آجرپزی از فرسنگ‌ها دورتر نیز قابل دیدن هستند. گرچه این کوره‌های آجرپزی به حالت نیمه‌فعال درآمده‌اند، اما جای شکرش باقی‌ است که هنوز آجر کوره‌ای به اندازه نیاز بازار تولید می‌شود.

به رغم ورود تجهیزات و امکانات امروزی در صنعت آجرپزی، استفاده از دودکش‌های بلند در ساختمان کوره‌ها هنوز از مد نیفتاده است. آنچه این کوره‌ها و به‌خصوص برج‌های هدایت‌کننده دودآتش را دیدنی و جذاب می‌کند این است که برج‌هایی تاریخی، با ارتفاع بیش از ٣٠متر، تنها با دستان استاد بنا و کارگران ساده با کمترین امکانات شهرسازی آن زمان ساخته ‌شده‌است.

شباهت کوره‌های آجرپزی با پالایشگاه نفت

در باب کوره‌های آجرپزی روایت‌های جالبی وجود دارد که یکی از آنها به دوران جنگ و دفاع مقدس مربوط می‌شود. در اسناد تاریخی دوران جنگ آمده است که چند مرتبه اتفاق افتاده که خلبان‌های هواپیماهای جنگی عراق به جای پالایشگاه تهران این کوره‌های آجرپزی را هدف قرار داده‌اند. آنها پیش خودشان تصور می‌کردند که به نقاط حساس کشور خسارت وارد کرده‌اند. این ماجرا به علت خطای دید خلبان‌ها و شباهت دودکش‌های بلند کوره پزخانه‌ها و پالایشگاه نفت تهران بوده که پدربزرگ‌ها برای نوه‌هایشان تعریف می‌کنند. قبل از برقی شدن کوره‌های آجرپزی، دودکش‌های بلند آجری کار تهویه هوا و انتقال دود و حرارت داخل کوره‌ها به بیرون را می‌کرده‌اند.

بدون تردید تهران با بناها و ساختمان‌های قدیمی و تاریخی خود، هویت سنتی خود را در کنار فضای مدرن و امروزی حفظ کرده است. باید گفت که تهران ما بخشی از هویت خود را مدیون همین آجرهاست. به‌طور کلی، استفاده از آجر در طول تاریخ معماری و شهرسازی بسیار گسترده بوده و بناهای بی‌شماری اعم از آتشکده، مسجد و ساختمان‌های مسکونی به وسیله آجر در تهران ساخته شده‌ است.

اکنون با توجه به بالا رفتن تراکم جمعیت و ساخت بناهای چندین طبقه، استفاده از آجر در اسکلت این نوع ساختمان‌ها دیگر مقرون به صرفه نیست و بخش زیادی از کار ساخت را با اسکلت‌های فلزی یا بتونی انجام می‌دهند و از مصالحی مانند آجر فقط برای ساخت نمای ساختمان‌ها استفاده می‌کنند. 

معماری بی‌نظیر کوره‌های آجرپزی

آن زمان می‌طلبید که سازندگان بناهای کوره‌های آجرپزی تدابیر ویژه‌ای برای ساخت دودکش‌ها در نظر می‌گرفتند. این حساسیت به این دلیل بود که دودکش‌های که ارتفاع بلندی داشتند در برابر بادهای شدید مقاوم باشند و فرو نریزند. معماری این برج‌های بلند و باریک اغلب با ظرافت‌هایی همراه بوده است. نمونه‌اش اشکال هندسی‌ای است که به کمک آجر روی بدنه برج خودنمایی می‌کند.

چراکه حالا به جای پخت و تولید خشت و آجر در آتش کوره، از فن‌های بزرگ استفاده می‌کنند که از قضا مصرف برق بسیار بالایی دارد. قیمت گاز و برق هم که بالا رفته و به همین دلیل اجاره کردن و اداره کوره‌های آجر پزی خیلی سخت‌تر شده است.

برخی کوره‌های منطقه ١٨ بیش از ١٠٠ تا ١٢٠ سال قدمت دارند. نمای بیرونی کوره‌های آجرپزی جالب و شبیه به کاروانسراهای قدیمی حجره‌بندی شده‌اند و با مشعل‌های گازی داغ می‌شوند و آجرها را داخل آنجا می‌پزند.

جمعیت روستاهای منطقه ما که دارای کوره‌های آجرپزی‌اند، مثل شمس‌آباد، در فصول سرد سال به ٦٠٠ نفر هم نمی‌رسد. اغلب کارگران کوره‌پزخانه در اوقات و فصل‌های کم‌کاری و نبود مشتری، به عنوان کارگر ساده در مرغداری‌ها، گاوداری‌ها مشغول می‌شوند، اما ۶ ماه اول سال یعنی بهار و تابستان با ورود مهاجرانی از تربت‌جام، تربت‌حیدریه، خراسان و کردستان به محل گودال‌های آجرپزی، جمعیت این محله‌ها به بیش از ۲ هزار نفر افزایش پیدا می‌کند. خانه‌های کارگران کوره‌های‌ آجرپزی‌ که در گوشه‌وکنار گودها قرار گرفته امکانات محدود و مختصری دارند.

کد خبر 689560 برچسب‌ها محله تهران قدیم همشهری آنلاین هویت شهری خبر مهم تاریخ - بافت تاریخی تهران شهر

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: محله تهران قدیم همشهری آنلاین هویت شهری خبر مهم تاریخ بافت تاریخی تهران شهر کوره های آجرپزی دودکش های بلند کوره های آجر کوره ها ساختمان ها دودکش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۷۴۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کاشت ساختمان در پارک‌های تهران؛ ممنوع یا مجاز؟

گزارشی از وضعیت پارک‌های شهری تهران حاکی از این است که طی ماه‌های اخیر «یکی از انواع مواجهه‌های شهرداری با این محیط حساس پایتخت»، زیر ذره بین گروهی از کارشناسان شهری قرار گرفته است.

به گزارش دنیای اقتصاد، شهرداری به عنوان «همه کاره پارک‌های شهری» از بابت «مسوولیت صفر تا صدی» که برای این بخش از دارایی‌های تهران دارد، دست به نقشه کشی برای ساخت وساز در تعدادی از پارک‌ها زده است.

در شبکه‌های اجتماعی، اما برخی افراد و برخی کارشناسان، این حرکت مدیریت شهری را زیرسوال برده اند، بدون اینکه «علت سوال» را برای ناظران، شهروندان و طیف حساس به موضوع، مطرح کنند.

بررسی‌ها درباره این سریال نشان می‌دهد، عملکرد شهرداری در پارک‌های شهری را با دو خط کش «مقررات مصوب بالادست شهرداری تهران» و «اقدامات متعارف و منطقی شهرداری‌های کاردرست در سایر شهر‌های کشور و شهر‌های موفق جهان از منظر رعایت کامل حقوق شهروندان» می‌توان چک کرد.

طرح تفصیلی تهران، مصوب سال ۹۱، «کتابچه مشق شهرداری» برای هر نوع تصمیم‌گیری ساختمانی و صدور مجوز ساخت‌وساز در اراضی عمومی و خصوصی پایتخت محسوب می‌شود به‌طوری که در صفحه ۲۰ این کتابچه، برای «زمین‌های واقع در پهنه حفاظت سبز (G) که پارک‌های شهری نیز جزو همین پهنه محسوب می‌شود»، احداث بنای مجاز در پارک‌ها را به «دفتر اداری پارک، نگهبانی پارک، سرویس بهداشتی و خدمات پذیرایی و غذایی» محدود کرده است. در ادامه همین «خط قرمز» ترسیم شده برای شهرداری در پارک‌های شهری تهران، در یکی دیگر از صفحات طرح تفصیلی، «هر نوع ساخت‌وساز در این چارچوب مجاز در پارک ها، منوط به تصویب طرح آن در کمیسیون ماده ۵ شده است.»

به این ترتیب، «نقطه کور» سریال ساختمانی در پارک‌های تهران که منتقدان آن را نمی‌بینند، «خط قرمز طرح تفصیلی» و صراحت لهجه این تکلیف نامه برای «منع و مجاز‌ها در پارک‌های شهری» است.

از نگاه این کتابچه مشق شهرداری، «ساخت بنای فرهنگی یا هر نوع کاربری غیر از آنچه در پهنه (G) قید شده» ممنوع است و برای مجاز‌ها نیز «مصوبه کمیسیون ماده ۵» لازم است. اما آنچه عرف شهری می‌گوید، از این هم صریح‌تر است. در پارک‌های شهری بر اساس آنچه نیاز شهروندان است، باید فضای سبز، تجهیزات تفریحی و گردشگری و مبلمان شهری، لوازم بازی و تجهیزات ورزشی، به شکل نامحدود، نصب و احداث شود.

اما طی همه سال‌های گذشته، ساختمان‌هایی از یک تا دو طبقه در پارک‌های معروف، بزرگ و کوچک شهر تهران با اسامی‌های مختلف از مدیریتی تا نگهبانی و فرهنگسرا و... شکل گرفته است که عوارض آن‌ها به شکل «ورود خودرو» به پارک به عنوان «گاف شهری»، باعث مزاحمت شهروندان هنگام تفریح و گذران اوقات فراغت شده است.

پارک پردیسان، پارک سعادت آباد و حتی پارک لاله، نمونه‌هایی از این دست هستند. به این ترتیب، «ایرادات موجود در پارک ها، به مراتب فراتر از سریال اخیر» است.

طرح تفصیلی تهران می‌گوید، در پارک‌های شهری، کل بنای ساختمانی ساختمان‌های مجاز، باید حداکثر معادل ۳‌درصد مساحت پارک باشد. آیا این «خط قرمز» نیز طی این سال‌ها، ملاک عمل بوده و رعایت شده است؟

به نظر می‌رسد، «چندگانگی نهاد‌های ناظر و بالادست شهرداری»، عاملی برای این مدل اداره پایتخت طی سنوات گذشته و اکنون شده است.

شهرداری‌ها از یک سو باید «مصوبات شورای عالی شهرسازی که زیرنظر وزارت مسکن سال‌های گذشته و وزارت راه و شهرسازی فعلی است» را رعایت کنند. اما از سوی دیگر، سازمان شهرداری‌ها از وزارت کشور نیز نهاد بالادست شهرداری هاست و اتفاقا، چون که بخشی از منابع مالی شهرداری توسط همین سازمان، سالانه پرداخت می‌شود، به نظر می‌رسد «حرف شنوی شهرداران» از وزارت کشور بیشتر از وزارتخانه دیگر است.

در این میان، شورای شهر هم نهاد ناظر و مرجع تصویب مقررات و ضوابط برای شهرداری هاست و کمیسیون ماده ۵ با ترکیب یکسری وزرا نیز نهاد دیگر؛ این آشفته بازار «ترکیب چندمنظوره مدیریت شهری»، مسیر دورزدن طرح‌های تفصیلی و جوابگو نبودن را به وجود آورده است.

نباید موجبات عدم‌آسایش فراهم شود

علی نوذرپور، کارشناس مدیریت شهری و شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، تاکید کرد: اقدامات مدیریت شهری نباید به گونه‌ای باشد که موجبات عدم‌آسایش شهروندان فراهم شود. به گفته وی، در طرح‌های شهری تهران از قبیل طرح جامع و طرح تفصیلی پایتخت، ضوابط مربوط به هر پهنه و از آن مهم‌تر سهم هر کدام از سرانه‌ها به تفکیک مشخص است. از آن جمله سرانه‌های سبز، مذهبی، فرهنگی، درمانی و... مشخص و تفکیک شده است، مکان یابی شده و لکه‌های مربوط به آن‌ها به صورت جداگانه معین است. ورود هر کدام از سرانه‌های غیرمرتبط با کاربری‌های مربوط به فضای سبز و گذران اوقات فراغت به پارک ها، اساسا ربطی به این محیط‌های سبز شهری ندارد.

به گفته وی هر اقدامی در هر کدام از این پهنه‌ها وسرانه‌ها باید متناسب با ماهیت این سرانه ها، جانمایی‌ها و ضوابط خاص آن‌ها صورت بگیرد. نوذرپور افزود: پارک‌های شهری بسته به مقیاس و جانمایی صورت گرفته برای آن‌ها انواع مختلفی اعم از پارک‌های محلی، ناحیه ای، منطقه ای، شهری و فرا شهری دارد؛ بسته به وسعت و جانمایی و انواع آنها، خدمات مربوط و مرتبط با موضوع گذران اوقات فراغت در پارک‌ها از تامین ضرورت‌های اولیه مانند سرویس‌های بهداشتی تا تاسیسات بیشتر و وسیع تر، متفاوت است. اما آنچه مسلم است اینکه همه این خدمات حول محور گذران اوقات فراغت است و اختلاط سایر سرانه‌ها در خدمات مرتبط با پارک‌های شهری، اساسا هیچ موضوعیتی ندارد. طرح‌های جامع و تفصیلی نیز این سرانه‌ها را به تفکیک مشخص کرده است. شهردار سابق منطقه ۲۲ تهران، یک معضل مهم در ارتباط با پارک‌ها وفضای سبز تفریحی پایتخت را خلأ مطالعاتی در مورد آن‌ها عنوان کرد و افزود: حتی بسیاری از پارک‌های فراشهری و بزرگ‌مقیاس که بعضا مساحت برخی از آن‌ها به اندازه یک منطقه شهر تهران است، مطالعات اختصاصی ندارد. در حالی که در مورد این پارک‌ها باید هر اقدامی بر مبنای مطالعات و برنامه ریزی‌های مختص همان پارک انجام شود. در صورتی که این نوع پارک‌های شهری و فراشهری مطالعات کارشناسی مختص خود داشته باشند که حد و حدود و انواع مجاز برای ساخت‌وساز در آن‌ها متناسب با کاربری پارک‌ها تعریف شده باشد هیچ فردی نمی‌تواند از ضوابط مختص آن پارک، تخطی کند.

نوذرپور با بیان اینکه در طرح‌های جامع و شهری عملا خطوط مشخص است، اما ممکن است برخی از جزئیات ذکر نشده باشد، تاکید کرد: نکته مهم این است که اساسا پارک برای گذران اوقات فراغت است و اگر خدماتی در آن مستقر می‌شود، علاوه بر اینکه باید بر مبنای مطالعات و برنامه ریزی‌های کارشناسی باشد در وهله اول باید برای پاسخ به نیاز شهروندان به فضای سبز شهری برای گذران اوقات فراغت ایجاد شده باشد؛ بنابراین هر اقدامی که باعث شود تعاریف مجزا و بی‌ارتباط با موضوع پارک در این فضا‌های سبز شهری وارد شود، موجب اختلال در آسایش افراد، بر هم زدن نظامات شهرسازی و بروز اقدامات غیرقابل دفاعی خواهد شد که در نهایت زمینه را برای تخلف فراهم می‌کند. به‌ویژه آنکه تهران با معضل کمبود سرانه فضای سبز نیز روبه‌رو است. براساس آمار‌ها سرانه فضای سبز تهران چیزی حدود ۱۶ تا ۱۶ و نیم مترمربع است؛ در حالی که براساس طرح جامع شهر تهران این میزان باید ۲۵ مترمربع باشد. در واقع در شرایطی که به ازای هر فرد حدود ۹ مترمربع کمبود سرانه فضای سبز وجود دارد، هر نوع اقدام برای کاهش این فضا به واسطه ساخت‌وساز در پارک‌ها مردود است. او افزود: مدیریت شهری تهران باید به این موضوع توجه داشته باشد که همه عرصه‌های شهری به‌خصوص عرصه‌های بزرگ، نیازمند مطالعات مربوط به همان عرصه است؛ این مطالعات باید به برنامه ریزی‌های دقیقی منجر شود که هرگونه اقدام بر مبنای آن انجام شود.

برای پارک‌ها ضابطه وجود دارد

سهراب مشهودی، صاحب‌نظر حوزه شهرسازی و رئیس گروه شهرسازی جامعه مهندسان مشاور، نیز در پاسخ به این سوال که آیا ضوابط مشخصی برای نوع ساخت‌وساز‌ها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌ها مستقر شود، وجود دارد یا خیر، به دنیای اقتصاد گفت: برای پارک‌ها ضابطه وجود دارد و در طرح‌های جامع وتفصیلی حد مجاز ساخت‌وساز در پارک‌ها تعیین شده است. در ضوابط طرح تفصیلی یکپارچه تهران در پارک‌های شهری G۱۱۱، حداکثر ۳درصد می‌تواند به کاربری‌های نگهبانی، سرویس بهداشتی، خدمات پذیرایی و غذایی و حداکثر دوطبقه یعنی کمتر از ۸ متر ارتفاع، اختصاص یابد. در پارک‌های محله‌ای هم حداکثر ۷درصد برای نگهبانی، تاسیسات نگهداری و بهداشتی مجاز است.

وی افزود: بنابراین موضوع پارک‌ها و نوع خدمات مستقر در آن‌ها چندان بی ضابطه هم نیست و آنچه در این میان هم براساس طرح‌های جامع و تفصیلی شهر تهران و هم براساس ماهیت پارک‌ها می‌تواند و باید در پارک‌ها مستقر شود حول موضوع گذران اوقات فراغت و ملزومات آن است. به عنوان مثال، بسته به وسعت و مکان و نوع پارک ها، تاسیسات وخدماتی که مربوط به موضوع گذران اوقات فراغت شهروندان در یک فضای سبز شهری است، امکان ایجاد و استقرار دارد و استقرار سایر کاربری‌ها وسرانه‌ها در پارک‌ها موضوعیتی ندارد.

قلمروی سبز حرمت دارد

مصطفی بهزادفر، استاد معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت نیز با اشاره به اینکه پارک به عنوان قلمرو سبز همگانی برای استفاده همگان است، گفت: هر اقدامی در این پهنه‌های سبز شهری باید براساس مطالعات دقیق وضوابط قانونی صورت گیرد.

وی با این حال به سه خلأ مهم در این زمینه اشاره کرد و گفت: در بسیاری موارد نبود قوانین دقیق و مشخص از یکسو، رهاسازی برخی پروژه‌ها به صورت ناتمام برای چند سال و چند دهه و سپس اقدام برای تعیین‌تکلیف آن‌ها از سوی دیگر و همچنین برخی از ابهامات قانونی و باز گذاشتن موضوعاتی در ارتباط با ضوابط و جزئیات مربوط به کاربری‌ها و پهنه بندی ها، منجر به اقدامات سلیقه‌ای و اختلاط ناموزون کاربری‌ها وسرانه‌ها با یکدیگر می‌شود. به گفته بهزاد فر، خطوط و ضوابط کلی ساخت‌وساز در پهنه‌های مختلف که چند پهنه کلی از جمله پهنه سبز را شامل می‌شود، در طرح‌های شهری مانند طرح جامع وتفصیلی مشخص شده است اما، برخی جزئیات از جمله جزئیات مربوط به ساخت‌وساز‌ها و خدماتی که می‌تواند در پارک‌های شهری بسته به مقیاس و ماهیت آن‌ها مستقر شود، باید مورد به مورد، براساس ویژگی‌های هر کدام از این پارک‌ها در طرح‌های مطالعاتی قرار گرفته و برای آن‌ها برنامه ریزی‌های کارشناسی صورت بگیرد.

به گفته وی در برخی از ضوابط اگر چه حد و کاربری‌های مجاز به استقرار در پارک‌ها تعیین شده است، اما در انتهای برخی جملات از الفاظی مانند «سایر» و «غیره» استفاده شده است که همین الفاظ زمینه ورود سلایق و برداشت‌های شخصی به موضوع پارک‌ها را فراهم می‌کند. در چنین مواقعی به دلیل سکوت و ابهام قانونی نمی‌توان برخی اقدامات را قانونی یا غیرقانونی توصیف کرد.

وی همچنین یک نارسایی دیگر در این زمینه را برخی تبادل‌ها و معاوضه‌های بین دستگاهی اعلام کرد وگفت: به عنوان مثال مجموعه پارک پردیسان، از ابتدا یک مجموعه سبز متعلق به دولت بود که با هدف ساخت‌وساز در شهر جدید پردیس در اوایل دهه ۶۰، بین دولت و سازمان محیط‌زیست، مورد معاوضه قرار گرفت. بخش زیادی از ساخت‌وساز‌هایی که بعدا در پردیسان صورت گرفت براساس مطالعات نبود؛ حتی ساخت‌وساز‌ها در شهر جدید پردیس نیز به سرعت و قبل از تصویب طرح جامع وتفصیلی این شهر جدید آغاز شد. به گفته وی، براساس طرح جامع وتفصیلی، پهنه‌ها می‌توانند خدمات همگانی سازگار با کارکرد خود را دربرگیرند، اما خدمات غیرمرتبط نباید به این پهنه‌ها راه یابند.

دیگر خبرها

  • ترک‌خوردگی‌ها و فرونشست عجیب نقش جهان
  • بوستان رازی، بوستانی ویژه نوجوانان می‌شود
  • شهری عجیب با شهروندانی در یک ساختمان! (+عکس)
  • ماجرای کاشت ساختمان در پارک‌های تهران
  • نوبت مرگ کوره‌های قاجاری رسیده است؟
  • کاشت ساختمان در پارک‌های تهران؛ ممنوع یا مجاز؟
  • بازیگر مشهور ترکیه اول ساختمان یک مدرسه را خرید سپس با خاک یکسان کرد | اقدام عجیب و جنجالی این چهره همه را شوکه کرد + عکس
  • پرده‌های حفاظت خورشیدی؛ راهکار پایداری ساختمان‌ها
  • انتشار نخستین فراخوان شناسایی سازندگان حرفه‌ای ساختمان در اصفهان
  • (تصاویر) معجزه معماری در اسلو؛ آپارتمان‌های سازگار با محیط زیست!